کشف سیاره فراخورشیدی جدیدی از نوع مشتری داغ
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۸۶۶۸۹
گروهی از اخترشناسان سیاره مشتری فراخورشیدی در حال گسترش جدیدی کشف کردهاند که حدودا ۳۰ درصد بزرگتر از سیاره مشتری درون منظومه شمسی است.
به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از پایگاه اطلاعرسانی فیز، این سیاره مشتریداغ که در قالب تحقیقات سامانه رصدی رباتیک زمینی به نام «نقشهبرداری گذر نسل بعد» (Next Generation Transit Survey) به دست آمده، به نام انجیتیاس ۲۱ ب (NGTS-۲۱b) نامگذاری شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مشتریهای داغ سیارات غولپیکری مانند سیاره مشتری هستند که فاصله آنها از ستارههای مادر نسبت به فاصله عطارد از خورشید کمتر است و پیشتر نمونههای دیگری از آن مانند ان جی تی اس- ۱۰ ب (NGTS-۱۰b) توسط همین سامانه رصدی کشف شده بود.
مشتری بزرگترین سیاره در منظومه خورشیدی است. این سیاره غول گازی با جرم یکهزارم خورشید، جرمی دو و نیم برابر تمام دیگر سیارههای منظومه خورشیدی دارد. دومین جسم در منظومه خورشیدی بر پایه جرم و حجم است.
مشتریهای داغ از جهت خصوصیات فیزیکی شبیه مشتری به عنوان عظیمترین سیاره منظومه شمسی هستند؛ اما مدارهای چرخشی آنها به دور سیاره میزبان کمتر از ۱۰ روز است؛ یعنی نزدیکترین فاصله و سریعترین چرخش را در مدار ستاره میزبان دارند و به همین دلیل دمای سطح این مشتریهای داغ بسیار بالاست.
سامانه رصدی نقشهبرداری گذر نسل بعدگروهی از اخترشناسان به سرپرستی داگلاس آر آلوس از دانشگاه سنتیاگو شیلی، گزارش دادهاند که سیاره جدیدی از نوع مشتری داع را کشف کردهاند. این محققان در حالیکه در حال رصد یک ستاره کوتوله از نوع ستارههای کوتوله متوسط به نام انجیتیاس- ۲۱ (NGTS-۲۱) با استفاده از تلسکوپ رصدخانه پارانال بودند، متوجه سیگنال قوی عبوری شدند. ماهیت سیارهای این سیگنال را رصدهای بعدی تایید کرد.
این ستاره کوتوله در عملیات رصدی سال ۲۰۱۸ و زمانی رصد شد که ۹ هزار و ۱۵۷ عکس طی ۱۵۰ شب رصدی برداشته شده بود، سیگنال قوی در مدت زمان رصد دریافت شده بود و روند راستیآزمایی با این هدف آغاز شد که سیگنال به عنوان یک سیگنال عبوری از مشتری داغ قابل تایید است یا باید آن را ردیابی نادرست رد کرد.
سیارات در حال گسترش از مدتها قبل برای اخترشناسان شناخته شده اند، اما هنوز معلوم نیست دلیل افزایش حجم این سیارات چیست. توضیح متداول در این مورد میتواند یکی از این دو فرضیه باشد؛ دانشمندان معتقدند گسترش آنها ناشی از ذخیره انرژی از ستاره میزبان یا به دلیل گرمای سیاره میزبان باشد.
بر اساس این یافته که گزارش مفصلی از آن در پایگاه اطلاعرسانی نجوم آرکایو منتشر شده است، سیاره کوتوله فاقد فلز کی ۳ وی، سیاره میزبان این مشتریداغ و در فاصله دو هزار و ۹۰ سال نوری زمین واقع شده است. ستاره ۱۴ درصد کوچکتر و از نظر حجم حجم ۳۰ درصد از خورشید کمتر است.
منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: رخداد نجومی ، فضا ، سیاره مشتریمنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: رخداد نجومی فضا سیاره مشتری سیاره مشتری مشتری داغ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۸۶۶۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگیهای کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسیهای صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگیها را مانند گروهی عنکبوت نشان میدهد که در منطقهای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارشهای مداوم شکوفا شدن گلها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوتها هستیم.
این ویژگیهای کوچک و تاریک از میان شکافهای سطح مریخ جوانه میزنند. دانشمندان میگویند، این پدیده زمانی ظاهر میشود که نور خورشید بهاری بر لایههای دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کردهاند، میتابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دیاکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل میشود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمیآید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا میبرد و در نهایت گرد و غبار را وادار میکند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فورانکرده از یک آبفشان، از لایههای بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترکخورده و عنکبوتمانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد میکند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته میشود، شبکهای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگیها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش میگذارد و بخشی از یک ویژگی دایرهای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیهای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپههای شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارساکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/